مفهوم بیمارمحوری یعنی ارائه خدمات سلامت با توجه به نقطه نظرات و ترجیحات بیماران و تلاش برای توجه بیشتر به دیدگاه های بیماران موضوع نسبتا تازه ای در نظام های سلامت به شمار می آید. در دهه ۱۹۷۰ نشانه هایی از توجه به این موضوع در مقالات حوزه علوم پزشکی دیده شد. موسسه پیکر در سال ۱۹۸۸ طی مطالعاتی که انجام داد،هشت ویژگی کلیدی را برای خدمات بیمار محور برشمرد که عبارتند از:
- دسترسی به خدمات
- احترام به ارزش ها و ترجیحات بیمار
- هماهنگی خدمات
- ارائه اطلاعات، ارتباطات و آموزش
- آسایش فیزیکی
- حمایت عاطفی
- مشارکت دادن بیماران و خانواده آن ها
- آمادگی برای ترخیص و انتقال بیمار
در سال ۲۰۰۱، انستیتو پزشکی آمریکا در گزارش کلیدی خودش با نام عبور از دره کیفیت، بیمارمحوری را یکی از ابعاد کلیدی کیفیت خدمات سلامت معرفی نمود. بعدها موسسات دیگری مانند انستیتو خدمات بیمار محور و موسسه پلتنری در این زمینه عواملی را معرفی نمودند.
با وجود توجهاتی که به موضوع بیمارمحوری صورت گرفته است هنوز به عنوان الزامات اساسی و دارای اولویت خدمات سلامت در نظر گرفته نمی شود و با وجود گذشت حدود نیم قرن از پیدایش این مفهوم هنوز جایگاه واقعی خودش را به دست نیاورده است. وجود برخی باورهای غلط در این زمینه موانع زیادی ایجاد کرده است از جمله این که:
- شواهد زیادی وجود ندارد که نشان دهد خدمات بیمارمحور موثر است
- ارائه خدمات بیمارمحور بسیار هزینه بر است و گران تمام می شود
- ارائه خدمات بیمارمحور وقت زیادی از پرستاران می گیرد
- ارائه خدمات بیمارمحور نیاز به ساختارها و برنامه های جامعی دارد
- دسترسی بیماران به اطلاعات و پرونده های پزشکی، محرمانگی خدمات را مخدوش می کند
- بیماران انتظارات غیرمعقولی دارند
- اگر خانواده بیماران درگیر خدمات شوند باعث بروز تاخیر، خطاهای پزشکی و عفونت های بیمارستانی می شود
- خدمات بیمارمحور باعث محدود شدن کادر درمان می شود
با این وجود عوامل بسیاری باعث افزایش توجه به موضوع بیمارمحوری شده است از جمله افزایش انتظارات بیماران، اصلاحات نظام سلامت، وجود برنامه های نظارتی و اعتباربخشی بیمارستان ها و افزایش رویکردهای مشتری محوری در حوزه خدمات سلامت. شواهدی که اثر مثبت و سازنده مشارکت بیمار و خانواده وی در ارائه خدمات را نشان می دهد در حال افزایش هستند و لزوم توجه به رویکرد بیمارمحوری را بیشتر نشان می دهد.
دیدگاهتان را بنویسید