پژوهش ایمنی بیمار

مهارت های لازم برای پژوهش در زمینه ایمنی بیمار

موضوع پژوهش در زمینه ایمنی بیمار (Patient Safety Research) سال ها است که در دنیا مورد توجه قرار گرفته است و در کشور ما هم تا کنون مطالعات مختلفی صورت گرفته است که البته در این مطالعات کمتر میزان و شدت خطاها و حوادث ناخواسته مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعه و پژوهش در زمینه ایمنی بیمار در بیمارستان ها بنابر نظر سازمان جهانی بهداشت هنوز در مراحل ابتدایی و بدوی به سر می برد. اما برای انجام پژوهش در زمینه ایمنی بیمار چه دانش و مهارتی مورد نیاز است تا تیم پژوهش در نهایت بتوانند به بهبود وضعیت ایمنی در بیمارستان کمک کنند؟

سازمان جهانی بهداشت «پژوهش در زمینه ایمنی بیمار» را این گونه تعریف کرده است:

پژوهش در زمینه ایمنی بیمار یک حوزه اجرایی از علم است که هدف آن شناسایی: ۱٫ نوع آسیب های ناشی از اقدامات غیرایمن و میزان شیوع آن ها در مرکز درمانی، ۲٫ عوامل دخیل و موثر در بروز آسیب ها از جمله اقدامات غیرایمن، فرایندها و رفتارها و ۳٫ مداخلات هزینه اثربخش و بومی شده ای که در پیشگیری و کاهش آسیب ها موثر باشد.

در یک نگاه کلی توان گفت شناخت سه حوزه علمی مورد نیاز پژوهشگران این حوزه است:

۱٫ آشنایی با مفاهیم اساسی ایمنی بیمار (علم فنی و تخصصی)

۲٫ توانایی طراحی و اجرای پژوهش در زمینه ایمنی بیمار (علم پژوهش)

۳٫ توانایی تبدیل شواهد و یافته های پژوهشی به برنامه ها و اقدامات بهبود ایمنی بیمار (علم اجرا)

برای هر یک از این حوزه های سه گانه سازمان جهانی بهداشت شایستگی های و توانایی هایی پیشنهاد نموده است که عبارتند از:

۱٫ تشریح مفاهیم اساسی علم ایمنی بیمار از نظر اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی. این مفاهیم موارد زیر را شامل می شود:
۱٫۱- مفاهیم اولیه و کلیدی شامل عوامل انسانی و تئوری های سازمان
۱٫۲- هزینه ها و مشکلاتی که اقدامات غیرایمن ایجاد می کند
۱٫۳- اهمیت فرهنگ ایمنی
۱٫۴- اهمیت ارتباطات موثر و مشارکت در تیم های ارائه دهنده خدمات
۱٫۵- استفاده از استراتژی های مبتنی بر شواهد برای بهبود کیفیت و ایمنی خدمات
۱٫۶- شناسایی و مدیریت خطرات و ریسک ها
۱٫۷- اهمیت ایجاد فضای ایمن در خدمات سلامت
۱٫۸- اهمیت آموزش و توانمندسازی بیماران برای مشارکت در ایمنی

۲- طراحی و اجرای مطالعات ایمنی بیمار. این شایستگی شامل توانایی انجام اقدامات زیر است البته موارد دیگری هم می تواند وجود داشته باشد:
۲٫۱- جستجو، ارزیابی و تحلیل شواهد پژوهشی موجود
۲٫۲- مشارکت دادن بیماران و مراقبان آن ها در فرایند مطالعه
۲٫۳- تعیین سوالات پژوهش که شکاف دانش موجود را پر کند
۲٫۴- انتخاب روش مطالعه کمی یا کیفی مناسب برای پاسخ دادن به سوالات پژوهش
۲٫۵- اجرای پژوهش با استفاده از رویکرد سیستمی، متدولوژی مناسب و فناوری اطلاعات
۲٫۶- به کار گرفتن تکنیک های مناسب و معتبر اندازه گیری و تحلیل داده ها
۲٫۷- ترویج تیم های پژوهشی چند تخصصی و فضای حمایتی برای پژوهش
۲٫۸- نوشتن پروپوزال
۲٫۹- تامین بودجه پژوهش
۲٫۱۰- مدیریت پروژ های تحقیقاتی
۲٫۱۱- نوشتن یافته های تحقیق و انتشار نتایج کلیدی
۲٫۱۲- ارزیابی تاثیر مداخلات
۲٫۱۳- انتخاب و ارزیابی شاخص های ایمنی بیمار برای پایش وضعیت
۲٫۱۴- اطمینان از انجام کار به صورت تخصصی و رعایت اخلاق پزشکی

۳٫ مشارکت در فرایند تبدیل شواهد پژوهشی به اقدامات بهبود ایمنی خدمات. این مهارت ها شامل موارد زیر هستند:
۳٫۱- ارزیابی و به کارگیری شواهد پژوهشی در زمینه های ایمنی بیمار
۳٫۲- استفاده از شواهد پژوهشی برای حمایت از ایمنی بیمار
۳-۳٫ تعیین و اولویت بندی اهداف برای تقویت ایمنی خدمات
۳٫۴- تبدیل شواهد پژوهشی به سیاست ها و خط مشی هایی که آسیب ها را کاهش می دهد
۳٫۵- مشارکت با ذی نفعان کلیدی برای غلبه بر موانع تغییر
۳٫۶- تقویت استانداردها و چارچوب های قانونی برای بهبود ایمنی
۳٫۷- نهادینه کردن تغییرات برای ایجاد سیستم حمایتی از خدمات ایمن
۳٫۸- به کار گرفتن اطلاعات مالی برای تبدیل دانش به عمل
۳٫۹- تقویت و ترویج رهبری، آموزش و مهارت های ایمنی


منبع: WHO

بهبود کیفیت خدمات سلامت با شناخت دقیق عملکرد سیستم و استفاده از روش‌ها و ابزارهای مناسب علم مدیریت حاصل می‌شود. در وبسایت بهبود خدمات سلامت به مفاهیم و روش‌های مدیریتی در حوزه سلامت می‌پردازیم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *